Γράφει ο Μπάμπης Κ.Μώκος |
Πικρόχολα είναι τα σχόλια και οι χαρακτηρισμοί ανάμεσα στους «παιχνιδατόρους» ρεμπέτες της εποχής , την «ασχημη φάρα» όπως ο Ι.Δραγάτσης (Ογδοντάκης) τη χαρακτηρίζει.
Το ψάξιμο για μεροκάματο σε συνθήκες ανέχειας της εποχής, αλλά και η προσπάθεια «προώθησης» των τραγουδιών που εξελίσσεται σε παζάρι ανέντιμο και διαρκή πόλεμο αντιζηλίας, μίσους και
αντιπάθειας, ακόμα και ανάμεσα σε πρωτοκλασσάτους δημιουργούς . Ο ένας κατηγορεί τον άλλο για …ψύλλου πήδημα .
Τον απαξιώνει για να πάρει τη θέση του στη μουσική κοινότητα και μαζί να προωθήσει τα τραγούδια του με κάθε τρόπο.Οι «μπηχτές», οι ίντριγκες , οι ρουφιανιές , τα «υπονοούμενα», ο φθόνος στην…ημερησία.
Συμπεριφορές αλλαζονείας και απαράδεκτης «οικογενειακής» στοχοποίησης. Σημ: Το σύμφυτο της φυλής: Δηλαδή , να ψοφήσει η …κατσίκα του διπλανού!!!
Ο Στελλάκης Περπινιάδης αφηγείται στο Βιβλίο «Ρεμπέτικη Ιστορία» του Κώστα Χαντζηδουλή, Εκδ. Νεφέλη 1978: