Οι πρώτοι δίσκοι ρεμπέτικου των Ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ

Ένα ικανό κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού ήταν Έλληνες μετανάστες στα διάφορα σημεία του ορίζοντα, κυρίως όμως στην Βαλκανική χερσόνησο και , Αμερική.

Για τη βάση του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού ενδιαφέρει εδώ περισσότερο πληθυσμός των Ελλήνων μεταναστών στην Αμερική, που ανήκει στην τρίτη πληθυσμιακή κατηγορία που αναφέραμε.

Η μετανάστευση, λοιπόν, στην Αμερική αρχίζει ουσιαστικά μετά το 1890 και φτάνει στο απόγειο της στις αρχές 20ού αιώνα.

Σύμφωνα με τα ντοκουμέντα που μας δίνουν οι ελληνικές κρατικές υπηρεσίες στατιστικής, από το 1824 ως το 1889 , φαίνονται εγγεγραμμένοι 2.187 μετανάστες από την Ελλάδα για την Αμερική. Το 1900 το νούμερο έφτανε τις 3.711, το έφτασαν 36.580 μετανάστες Έλληνες στην Αμερική.

Το Ελληνικό Κράτος εκείνη την εποχή είχε 2.631.952κατοίκους. Επίσημα έγγραφα αποδεικνύουν ότι από το 1890 μέχρι το 1922 υπήρχαν στην Αμερική 400.000 μετανάστες Έλληνες.

Εκπομπή ''στήν υγειά μας'' αφιερωμα στο ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ

 

video by aLeKoS2012

Οι Locomondo σε Λαικορεμπέτικα..

photo: www.mixgrill.gr

Οι Locomondo είναι σήμερα ένα από τα πιο γνωστά και αγαπητά συγκροτήματα στην Ελλάδα.
Το όνομα μεταφρασμένο θα πει "τρελός κόσμος" (loco = τρελός στα ισπανικά, mondo = κόσμος στα ιταλικά). Η μουσική τους είναι μία μίξη από Reggae, Ska και Latin ρυθμούς που συνδυάζονται κυρίως με ελληνικό στίχο και συχνά με στοιχεία από την ελληνική παραδοσιακή μουσική.

Ιδρύθηκαν από τον Μάρκο Κούμαρη και το Γιάννη Βαρνάβα το 2003 στην Αθήνα. Αργότερα προσχώρησαν οι: Σπύρος Μπεσδέκης (μπάσο), Σταμάτης Γούλας (πλήκτρα), Θανάσης Ταμπάκης (ηχοληψία), Στρατής Σούντρης (drums), Μιχάλης Μουρντζής (κρουστά). Από το 2003 ως το 2005 drummer του συγκροτήματος ήταν ο Στέφανος Ψαραδάκης. Σήμερα αποτελούνται από αυτόν τον πυρήνα 7 μελών με επικεφαλής τον κύριο συνθέτη και στιχουργό Μάρκο Κούμαρη και πλαισιώνονται κατά καιρούς από διάφορους guest μουσικούς.
H συνέχεια εδώ στην σελίδα του  συγκροτήματος www.locomondo.gr

«Αντιλαλούνε τα βουνά» σε γλώσσα ηλεκτρονική ..

Το παρελθόν συνάντησε το παρόν κοιτώντας στα ίσια το μέλλον, την Παρασκευή και το Σάββατο στη Μικρή Επίδαυρο, χάρη στον Vassiliko και το «Sunday cloudy Sunday».

Θρυλικά λαϊκά τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη μπολιασμένα από την ποπ μουσική κουλτούρα παρουσιάστηκαν τις δύο βραδιές, κερδίζοντας το χειροκρότημα του κοινού.
Μελωδίες του Τσιτσάνη επηρεασμένες από την Ανατολή όπως η «Γκιουλμπαχάρ» αλλά και τραγούδια όπως η «Συννεφιασμένη Κυριακή», «Αργοσβήνεις μόνη», «Αντιλαλούνε τα βουνά», «Το γράμμα», «Κάνε λιγάκι υπομονή» μεταφράστηκαν σε μία γλώσσα ηλεκτρονική, με φαντασία, έμπνευση και σεβασμό. Το κλίμα το οποίο δημιούργησε ο Βασιλικός μάς αποκάλυψε σχεδόν μια μεταφυσική ταύτιση των δύο δημιουργών, στον λιτό τρόπο εκφοράς και έκφρασης της μελωδίας και του στίχου αλλά και με την ταυτόχρονη ύπαρξη διαφορετικών συναισθημάτων. Ανατρεπτικές ενορχηστρώσεις, παράδοξοι ήχοι, καθηλωτικές ερμηνείες, όλα χτισμένα πάνω σε συνθέσεις του Τσιτσάνη που γαλούχησαν γενιές μουσικών.

«Η μουσική του Τσιτσάνη δεν είπε ποτέ ψέματα»

H «Συννεφιασμένη Κυριακή» θα γίνει «Sunday Cloudy Sunday» και ο ήχος του Βασίλη Τσιτσάνη θα τοποθετηθεί στο σήμερα. Ολα αυτά θα συμβούν αύριο και μεθαύριο στο Θέατρο της Μικρής Επιδαύρου στη σκηνή του οποίου θα βρεθεί ο Vassilikos μαζί με τις δύο προσκεκλημένες του ερμηνεύτριες, τη Δήμητρα Γαλάνη και την Ελευθερία Αρβανιτάκη.

 Ο τραγουδοποιός, ο οποίος αναδεικνύεται ως ένας από τους πιο αξιόλογους εκπροσώπους της γενιάς του, θα παρουσιάσει μια μουσική παράσταση η οποία θα είναι βασισμένη στο υλικό του τελευταίου του άλμπουμ που αποτελεί μια επαναπροσέγγιση στο μουσικό έργο του Τσιτσάνη με στόχο την προβολή του αλλά και την επανατοποθέτησή του στη σύγχρονη εποχή.
Ο Vassilikos, εξάλλου, έχει αποδείξει στο παρελθόν πως είναι πολύ καλός σε τέτοιου είδους σύγχρονες «αναγνώσεις».

Βαρύ ρεμπέτικο - Βαμβακαρης Μαρκος (Φραγκος)

  Video by spiros sal

«Η ελληνική μουσική είναι οικουμενική» λένε οι Ιμάμ Μπαϊλντί στον Καναδά

Το ελληνικό συγκρότημα που πραγματικά έπανέφερε την μουσική της δεκαετίας του '30 και '40, (Βέμπτω, Αττικ κτλ.) έδωσε δύο συναυλίες στο φεστιβάλ τζάζ του Μόντρεαλ ξεσηκώνοντας χιλιάδες Καναδούς και Έλληνες στην κεντρική σκηνή της Μπέλ.

Ήχοι της Ανατολής, των Βαλκανίων, ήχοι πειραγμένοι με ηλεκτρικές νότες, έκαναν τους Ιμάμ Μπαϊλντί να ξεχωρίσουν απ' όλα τα έθνικ συγκροτήματα του φημισμένου διεθνούς φεστιβάλ της τζάζ, αφήνοντας τη σφραγίδα της πρώτης ελληνικής παρουσίας στο Μόντρεαλ της μουσικής.

Στο περιθώριο των συναυλιών τους, συναντηθήκαμε με τον Λύσανδρο Φαληρέα, συνιδρυτή του συγκροτήματος και τον Γιάννη Δίσκο, σαξοφωνίστα που καθηλώνει το κοινό με τον ελληνικό ήχο του κλαρίνου.

Οι δύο νεαροί εκφραστές μιας νέας άποψης για την ελληνική και τη βαλκάνια μουσική μίλησαν για το συγκρότημα Ιμάμ Μπαϊλντί και την προσπάθειά τους να παντρέψουν το παλιό με το καινούριο.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ: Είχαν... συγγένεια Μάνος και Τσιτσάνης.

Δύο κορυφαίοι συνθέτες του ελληνικού τραγουδιού, ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Μάνος Χατζιδάκις, θα «συναντηθούν» αύριο βράδυ, στη σκηνή του Ηρωδείου.

Τα υπέροχα, διαχρονικά τραγούδια τους θα «βαδίσουν» για μια βραδιά πλάι πλάι με βασικό συνδετικό κρίκο τη φωνή του Μανώλη Μητσιά ο οποίος θα είναι ο ερμηνευτής της μουσικής αυτής παράστασης με τίτλο «Εσπερινοί διάλογοι. Από τον Τσιτσάνη στον Χατζιδάκι».
Και μπορεί, εκ πρώτης ακροάσεως, οι δύο αυτοί δημιουργοί να μοιάζουν αταίριαστοι και τα τραγούδια τους διαφορετικού μουσικού ύφους, η αλήθεια είναι όμως πως υπάρχουν ανάμεσά τους πολλά κοινά χαρακτηριστικά όπως η αρμονία, το ήθος, η ποιότητα, η αυθεντικότητα. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι έτρεφαν μεγάλο θαυμασμό ο ένας για τον άλλο.
«Ο Χατζιδάκις θεωρούσε τον Τσιτσάνη μετεμψύχωση του Μότσαρτ» μας λέει χαρακτηριστικά ο Μανώλης Μητσιάς και συμπληρώνει: «Τόσο ο Χατζιδάκις όσο και ο Θεοδωράκης εμπνεύστηκαν από τη μουσική του Τσιτσάνη, άρα είναι αυτονόητο πως υπάρχει μουσική συγγένεια ανάμεσά τους».